Kop en schouders

[Expositie: A.P. Lamoth, Kop, m.(-pen), Galerie a'pert, Amsterdam]

Dit jaar neemt de van origine Franse fotograaf André Pierre Lamoth (1931, op zijn 22-ste vestigde hij zich in Nederland) afscheid van de Rietveld Academie, waar hij 18 jaar als docent heeft gewerkt. Voor de gelegenheid stelde hij de tentoonstelling 'kop, m.(-pen)' samen, bestaande uit een dertigtal portretten die hij maakte van zijn laatste (en enkele voorgaande) eindexamenstudenten.

Op zich is dit een weinig bijzonder gegeven, ware het niet dat Lamoth als reclame- en redactioneel fotograaf slechts bij uitzondering exposeert en mede daardoor onder het fotominnende publiek maar weinig bekendheid geniet. Ten onrechte overigens, zoals in 1991 al eens bleek toen hij in het kader van de documentaire Rijksmuseumopdracht (samen met Jannes Linders) het Nederlands landschap fotografeerde. In die foto's toonde Lamoth zich een vakman pur sang, met een helder oog voor licht, sfeer en textuur. Datzelfde geldt ook weer voor zijn in de Amsterdamse galerie a'pert geëxposeerde gelegenheidsproject.

Het zijn klassieke, formeel geposeerde kop- en schouders-portretten die Lamoth daar laat zien, nu eens frontaal, dan weer in half-profiel genomen, maar steevast perfect uitgelicht. Scherpstellen deed hij op mond, neus en ogen, waardoor zijn foto's iets omfloerst en dromerigs hebben, en de jonge mensen (zeker de vrouwen) tamelijk breekbaar aandoen, al glijdt het nergens af naar het sentimentele.

Menig foto lijkt geïnspireerd door de portretkunst uit de jaren twintig en dertig. Dat geldt zeker voor een van de mooiste foto's op de expositie, van een in sjaal en hoofddoek gewikkelde vrouw met onwaarschijnlijk mooie reeëogen: een foto die tot in de details geënt is op de badmodefoto's van Horst en Hoyningen-Huene.

Het duurt overigens even voor je in de gaten krijgt dat er met een deel van de foto's (in prijs variërend van 100 tot 500 gulden) iets merkwaardigs aan de hand is: ze komen dunner en lichter over dan gebruikelijk, en tonen een (zij het ragfijne) rasterpunt. Het blijkt dan ook niet te gaan om gewone (bariet)drukken maar om computerprints met een verrassend mooie toonschaal. [NRC Handelsblad, 10mei1996]