Niks wieltjes zus en palletjes zo

[Over O. Winston Link: The Last Steam Railroad in America]

De grootste problemen bij het fotograferen van treinen, zo ontdekte de Amerikaan O. Winston Link in de jaren vijftig, waren de zon en de achtergrond: de een werkte zelden mee en de ander was steevast rommelig. Dus besloot hij voortaan 's nachts te werken en gebruik te maken van flitslicht.
Die oplossing was natuurlijk ook niet zonder problemen, maar daarmee wist de als civiel ingenieur geschoolde fotograaf wel raad. Om de noodzakelijke hoeveelheid flitslampen synchroon te krijgen (er waren nog geen handige computertjes) ontwikkelde hij een eigen elektronisch systeem, voor de juiste verdeling van het licht zorgden eigenhandig gebouwde reflectoren. Het resultaat, zoals deze foto van de spoorbrug over Hawksbill Creek in Virginia, was even sprookjesachtig als spectaculair.
De foto staat samen met ruim 120 andere in het prachtige The Last Steam Railroad in America, Links verslag van het reilen en zeilen op en langs de Norfolk and Western Railway in de jaren dat deze treinmaatschappij, als laatste in de VS, overschakelde van stoom op diesel. Van 1955 tot 1960 bereisde hij alle trajecten van de N & W en fotografeerde de treinen, machinisten, conducteurs en stationschefs. Als de omstandigheden het toelieten werkte Link overigens gewoon bij daglicht, zodat hij ook het sfeervolle landschap van Virginia kon 'meenemen'.
Link (1914), die werkzaam was als industrieel- en reclamefotograaf, is geen treinfanaat, dus eindeloze litanieën over types, bouwjaren, wieltjes zus en palletjes zo, blijven de lezer bespaard. Maar wie of wat er op z'n foto's terecht kwam werd meticuleus geboekstaafd. Zo vermeldt het onderschrift van de foto die hij in oktober 1956 maakte in de wachtkamer van station Green Cove (tevens dorpswinkel en telegraafkantoor) de namen van alle rond de potkachel wachtende passagiers, inclusief die van hond Sandy. [NRC Handelsblad, 23sep1995]