[Over: Taco Anema (red), GKF 50, Fotografie 1945-1995]
Genoemde fotografen behoren tot de 250 leden die de GKf sinds haar oprichting in september 1945 heeft gekend, en die haar tot een van de meest toonaangevende groeperingen in de na-oorlogse fotografie maakten. Vrijwel alle fotografen van naam (Ed van der Elsken, Emmy Andriesse, Cas Oorthuys, Willem Diepraam) maakten er deel van uit, en de verenigingsgeschiedenis is daarmee in menig opzicht exemplarisch voor een halve eeuw fotografie in Nederland.
Anders dan in de jubileumtentoonstelling die eerder dit jaar in het Nederlands Foto Instituut te zien was, worden de ontwikkelingen in het vak (van het documentair humanisme uit de eerste twee naoorlogse decennia, via de politiek geëngageerde fotografie uit de periode 1965-1975 naar de recente geensceneerde en 'autonome' fotografie) in het boek niet als een strak keurslijf gebruikt.
Van ruim tachtig leden worden een of enkele foto's in min of meer chronologische volgorde gepresenteerd. Het levert een kaleidscopisch beeld op dat alle mogelijke genres omvat, van journalistiek en geëngageerde reportages tot architectuur, portret en landschap. De eerder genoemde ontwikkeling tekent zich op de achtergrond af, maar tegelijkertijd laat het boek (beter dan de tentoonstelling) zien dat er vandaag de dag nog altijd gewerkt wordt in de humanistisch documentaire geest van de oprichters. [NRC Handelsblad, 23dec1995]
Foto: Tafereel tijdens een huwelijksplechtigheid in Bilthoven, in 1991 gefotografeerd door Catrien Ariëns. Het is een prachtige, minutieuze foto, en zo staan er wel meer in het schitterende jubileumboek van de 50-jarige GKf, de beroepsvereniging van fotografen. Eva Besnyö's statige portret van Charley Toorop bijvoorbeeld, de nog altijd beklemmende foto die Koen Wessing maakte van een straatrazzia in Santiago, Chili (1973), of Dolf Krugers onverzettelijke staker in de Borinage.
Genoemde fotografen behoren tot de 250 leden die de GKf sinds haar oprichting in september 1945 heeft gekend, en die haar tot een van de meest toonaangevende groeperingen in de na-oorlogse fotografie maakten. Vrijwel alle fotografen van naam (Ed van der Elsken, Emmy Andriesse, Cas Oorthuys, Willem Diepraam) maakten er deel van uit, en de verenigingsgeschiedenis is daarmee in menig opzicht exemplarisch voor een halve eeuw fotografie in Nederland.
Anders dan in de jubileumtentoonstelling die eerder dit jaar in het Nederlands Foto Instituut te zien was, worden de ontwikkelingen in het vak (van het documentair humanisme uit de eerste twee naoorlogse decennia, via de politiek geëngageerde fotografie uit de periode 1965-1975 naar de recente geensceneerde en 'autonome' fotografie) in het boek niet als een strak keurslijf gebruikt.
Van ruim tachtig leden worden een of enkele foto's in min of meer chronologische volgorde gepresenteerd. Het levert een kaleidscopisch beeld op dat alle mogelijke genres omvat, van journalistiek en geëngageerde reportages tot architectuur, portret en landschap. De eerder genoemde ontwikkeling tekent zich op de achtergrond af, maar tegelijkertijd laat het boek (beter dan de tentoonstelling) zien dat er vandaag de dag nog altijd gewerkt wordt in de humanistisch documentaire geest van de oprichters. [NRC Handelsblad, 23dec1995]