Over John Blakemore's The Stilled Gaze]
De Engelsman John Blakemore, voorheen maker van stemmingsvolle landschapsfoto's, houdt zich de laatste jaren vooral bezig met het fotograferen van tulpen. Wat op een verloren namiddag begon met een handvol foto's van de vaas op de keukentafel, ontaardde al snel in het eindeloos arrangeren van complete boeketten tegen een wit of een donker gewolkt studio-achtergrondje. Bloeiende en uitgebloeide tulpen; de knoppen, bladeren en stengels; verwelkte blaadjes in de vakjes van een nostalgische letterkast - geen variant liet Blakemore onbeproefd. Verslag van een obsessie, staat dan ook toepasselijk in de inleiding op The Stilled Gaze, waarin hij het resultaat heeft verzameld. (De titel verwijst naar de blik van de kunstenaar, 'die de diepere betekenis van alledaagse voorwerpen weet te doorgronden': het introspectieve, zo niet esoterische, gehalte van Blakemores werk is altijd hoog geweest.)
Hoewel ze de geur van huisvlijt nooit helemaal kwijtraken, zijn Blakemores stillevens van een breekbare schoonheid. In hun compositie en nadrukkelijke sfeer van tijdloosheid doen ze hier en daar denken aan het werk van fijnschilders uit Renaissance en Gouden Eeuw. Niet voor niets draagt Blakemore een van zijn foto's (met vogelnestje en zorgvuldig aangebrachte pseudo-dauwdruppels) op aan de schilder Jan van Os, die in het midden van de achttiende eeuw naam maakte met zijn minitieuze stillevens van bloemen en vruchten. [in: NRC Handelsblad, 3mrt1995]