Visuele antropologie van het jongerenbestaan

[Over Gerard Wessel: Jong Holland]

Bezoekers van een Tattoo-conventie in het Amsterdamse Paradiso, in 1990 gefotografeerd door Nieuwe Revu-fotograaf Gerard Wessel (1960). De foto is afkomstig uit zijn boek Jong Holland, een portrettengalerij van punkers, krakers, skaters, rockers, hippies, travestieten en straatschuimers - kortom van jongerenculturen in Nederland (al is zoals wel vaker in dit soort gevallen de geografische omschrijving 'Randstad' beter op haar plaats).
Wessel fotografeerde vooral tijdens concerten en houseparties, en de extravagante feesten op plekken als Nighttown en Mazzo. Dope, drank en dans overheersen derhalve, en hoe slopend dat is, kan afgeleid worden uit het overlijdenskruisje dat bij menige foto is opgenomen. Zijn foto's, die soms herinneren aan het werk van wijlen Ed van der Elsken, kwamen meestal tot stand met volledige instemming van de geportretteerden, die er zelf vaak nog een schepje bovenop gooiden door een opgestoken middelvinger of een theatrale scabreuze pose.
Wat de feestgangers in het dagelijks leven doen laten de foto's enkel raden. Een uitzondering daarop vormen de foto's van de jonge heroïnehoertjes achter het Centraal Station. Ook zij doen allen moeite om vrolijk te ogen, al kan het hun breekbaarheid niet verhullen. Maar ja, hun leven is dan ook allebehalve een feest.
Ondanks het soms wat al te oppervlakkige effectbejag van de fotograaf en zijn modellen is Jong Holland toch een vermakelijke en intrigerende kleine visuele antropologie van het jongerenbestaan. Hier en daar is het zelfs ronduit verbijsterend, zoals in de slotfoto van de man die zich van top tot teen heeft laten tatoeëren als legpuzzel. [NRC Handelsblad, 21okt1995]