Ik lees een kort berichtje, het staat op de pagina buitenland. 'Medvedev wil nieuwe landkaart' heet het.
President Medvedev wil de kaart van Rusland drastisch hertekenen. Dat berichtte de onafhankelijke krant Vedomosti gisteren op basis van een gelekt overheidsdocument. Daarin staat dat Medvedev de administratieve indeling van zijn land ingrijpend wil veranderen. Zo zouden de nu 83 regio's moeten opgaan in 20 superdistricten geconcentreerd rond grote steden. Officieel moet dat leiden tot modernisering van Rusland. Medvedev wil dat meer mensen naar grote steden trekken, terwijl de ontwikkeling van kleine steden en dorpen geen prioriteit meer krijgt. Medvedev heeft eerder gouverneurs in de regio's vervangen om de controle van het Kremlin over de regio's te versterken.
Achtennegentig woorden telt het bericht. Het is een geschiedenisboek.
Wat moet ik er van denken?
Rusland is een groot land, denk ik.
Ik zoek het op: 17.098.242 vierkante kilometer, 0,5% bestaat uit water.
Ook Nederland zoek ik op: 41.528 vierkante kilometer, 18,41% water.
Rusland is 411 keer zo groot als Nederland
Rusland heeft 11 keer zo veel water als Nederland.
De afstand tussen het kantoor van de redacteur van het NRC en dat van de president van Rusland bedraagt 2189 kilometer. De aanhalingstekens in de kop boven het stukje van de een over de ander zijn op hun plaats.
Dan denk ik aan mijn terugreis eerder op de dag.
Wie op het centraal station van Amsterdam op de gele borden kijkt omdat hij naar een huis in Groningen wil, ontdekt dat de wereld ophoudt na Amersfoort Vathorst.
Meppel, Heerenveen, Leeuwarden; ze bestaan niet op Amsterdam Centraal.
Zwolle, Assen, Groningen; verdwenen in de mist boven de Hollandse toendra.
Een Russisch superdistrict zal meer dan 20 keer zo groot zijn als Nederland.
Ik zou willen weten hoeveel treinstations er zullen zijn in Superdistrict Een, Negen of Zeventien, en wat er daar op de borden staat.
Toch doet het mijn irritatie van vanmiddag niet verdwijnen
Ik denk aan de mevrouw van de spoorwegen, desgevraagd. Zij waste haar handen in welgemeend begrip. Zij uitte een vermoeden: geen rechtstreekse verbinding, vandaar. Dat dit geen afdoende antwoord kon zijn, ook daarover waren wij het eens.
Ieder probleem is relatief.
Nee, anders: hoe relativerend kun je zijn in de omgang met een relatief probleem.
Dat is de vraag.
[Foto: Simon Roberts, uit: Motherland, 2007]