‘Tante Miep is niet de tante van Beppie; ze is getrouwd met opa, die ook niet de opa is van Beppie. Aan tante Miep en Opa brengt Beppie ook een dagelijks bezoek. Ze heeft tante Miep en Opa jaren geleden, toen ze op de stoep zat te huilen, leren kennen. Opa vroeg: waarom huil je? Beppie antwoorde: de kinderen zitten me te pesten en zo hebben ze elkaar leren kennen.
Beppie
vertelde dat tante Miep in het bezit was van een tekening van Picasso. Ze heeft
deze eens meegebracht, het was een tekening van Constant gereproduceerd in het
kader van Openbaar Kunstbezit. Over deze tekening hebben wij het nog wel eens:
als de tekening van Picasso of de tekening van Contant (waarschijnlijk de man
van de contant-zegels bij de kruidenier.
Beppie
heeft zeven zusjes, haar oudste zusje staat aan de kassa in het vleespaleis. Op
woensdagmiddag gaat Beppie naar het badhuis. Na afloop gaat ze vaak
patat-frites
eten op de markt in de Albert Cuypstraat. Soms gaat ze naar een Kindervoorstelling
van de Toorts, van het Leger des Heils. Dat kost een
kwartje. Op de Toorts heeft ze ook eens een goochelaar gezien die een hele hoop
scheermesjes met een slokje melk innam; iemand mocht kijken en het was echt
waar. Nog andere dingen heeft ze gezien: een vrouw van 900 pond op de kermis,
met haar dochter, ook van 900 pond; ze tillen de benen op zodat je goed kunt
zien en je krijgt een foto mee; kost 50 cent. Op de kermis zie je ook jongens
van 15 of 16 jaar en meisjes van 15 jaar op een draaischijf, de meisjes zitten
op de rug van de jongens en wie het laatst van de schijf geslingerd worden moeten
elkaar een zoentje geven; kost een kwartje en het heet ezeltje. Bij de zandbak
op het Frederiksplein lopen veel zwerfkatten, gemeneriken die je meepikken. Je
gaat bijvoorbeeld petat kopen 's avonds, komt er zo'n vent achter je aan, je
gaat harder lopen, gaat hij ook harder lopen, je steekt over, steekt hij ook
over, dan ga je rennen en dan gaat hij ook harder rennen. Is je dat wel eens
gebeurd Beppie? Nee, mij niet me neefje. Blij toe dat ik niet zo'n kerel achter
me aan krijg. [...]’eten op de markt in de Albert Cuypstraat. Soms gaat ze naar een Kindervoorstelling
[Algemeen
Handelsblad, 10 april 1965]
‘Het
is een soort kettingreactie. Maandagochtend lees ik in de Telegraaf dat het
hartverwarmend was en meteen begint de telefoon te bellen met mensen die me
even wilde zeggen dat ze het hartverwarmend hebben gevonden. Zo gaat dat. Ik
had het nog niet eerder meegemaakt, het is wel een eigenaardige ervaring.’
[Algemeen
Handelsblad 9 april 1965]
‘Heel
tv-kijkend Nederland spreekt momenteel over Beppie, het tienjarige Amsterdamse
meisje, dat dit weekeinde zo spontaan en hartveroverend verscheen in de
gelijknamige tv-film van de cineast Joan van der Keuken.
"Ik
vond hem kwallerig, ik vond er niets aan," zei Beppie ons gisteren in
onvervalst Amsterdams.’
[Telegraaf
7 april 1965]
Dit
alles: afkomstig uit Johan van der Keuken, Teksten.
Details:
ergens tussen brochure en boekje, formaat A4, twee nietjes, 44 pagina's
teksten, fragmenten en citaten van de filmer die ook fotograaf was en tekenaar
en veel schreef. De fragmenten: inclusief spel,- tik- en andersoortige
schoonheidsfoutjes.
Teksten verscheen in augustus
1976 ter gelegenheid van een Van der Keuken-retrospectief in De Melkweg en
Zienema Oktopus te Amsterdam en in een aantal Nederlandse filmhuizen. Maar dat
terzijde.
De
volgorde van bovenstaande fragmenten is als die in het boekje. Omgekeerde chronologie
dus. Zoiets is niet zonder betekenis, althans, dat mag men vermoeden. Zeker bij
Van der Keuken.
Enkele
weken voor de uitzending van Beppie zei hij: "De kunstenaar is een
handelsreiziger in een ongewenst artikel, een professionele zwartkijker en, in
belangrijke mate, een tegenstemmer."
Ook
die woorden staan in het boek.
Net
als deze, ook al zo mooi: "Ik begin niet bij de ziel, maar bij de
schoenen".
-----
Hoedje van papier verschijnt onregelmatig
en wordt geschreven naar aanleiding van vondsten in de voorraad waardevol oud
papier van antiquariaat Berger & de Vries in Groningen.
Aflevering
7 : september 2010
Hoedje
van papier verschijnt (nog) niet op papier.