‘De
meening van velen is, dat de Cactus alleen in woestijnen voorkomt en dat het
derhalve op de grond waarin ze groeit niet veel aankomt. Dat is echter geheel
onjuist. Het gedeelte der aarde, voornamelijk Noord- en Zuid-Amerika, waar de
Cactus thuis behoort, is, gezien de geweldige uitgestrektheid, zoowel in
grondsoorten als klimaat zeer verschillend. Het is daarom ook moeilijk in deze
enkele regels een grondmengsel aan te geven dat iedere Cactussoort noodig
heeft. Men is echter zeer zeker op de goede weg wanneer het volgende
mengsel wordt samengesteld: ‘
‘Tenslotte
zijn er nog verschillende eenvoudige middelen, die ter bestrijding worden
aangewend. Om eenige te noemen. Een in suikerwater gedrenkte spons tusschen de
planten gelegd is een vangmethode voor slakken, mieren en pissebedden. Een
doorgesneden rauwe aardappel wordt gaarne aangevreten door pissebedden en deze
kunnen zoodoende gevangen worden. Deze bestrijdingsmiddelen zijn natuurlijke
hulpmiddelen en volstrekt niet afdoend. Nogmaals, reinheid en geregeld nazien
van de planten kunnen het optreden van ziekte en ongedierte tot een minimum
beperken.’
Zijnde:
eerste en laatste pagina uit Gedoornde Vrienden, Handboekje voor het kweeken
van Cactussen uit zaad door Turkenburg's Zaadhandel. Nadruk verboden. Derde
druk. (Nee, geen
jaartal. Jaren '30, dichterbij komen we nergens.)
Samengevat:
Het Aardmengsel. De Potten. Het Zaaien. Het Verspenen. Het Gieten. Bestrijding
van ziekte en ongedierte. (Ja, de inhoudsopgave.)
Evenmin
onbelangrijk: fotografisch geïllustreerd, 22 afbeeldingen, 7 bij 9 centimeter
op de kop af, van de Astrophytum ornatum tot en met de Pilocereus Straussli.
(Nee, de fotograaf heeft geen naam. Martin Parr, grootverzamelaar van
fotografisch drukwerk, heeft vast en zeker ook nog nooit vernomen van deze
Gedoornde Vrienden.)
Achtenveertig
pagina's, niet groter dan 13 centimeter bij 18,8 precies.
Met
fijne groene lijntjes. Met nergens meer dan een handvol zinnetjes.
Een
fijn boekje, dat is het. Echt waar.
Dan
dit. Waar het gedrukt is: bij Drukkerij Turkenburg's Zaadhandel.
Een
drukkerij die ook zaadhandel is. Zoiets spreekt zeker tot de verbeelding.
(Nee,
we maken geen jongensgrappen. Nee, we laten niet stiekem een lettertje weg.
Drukkerij, het betreft hier een serieuze zaak.)
Turkenburg's
Zaadhandel, dan komen we uit in Bodegraven, ‘waar Dirk Turkenburg in 1850 een
handel in tuinbouwzaden begon. Zijn grootvader had dit ook al gedaan in Alphen,
maar Dirk deed het op een andere manier. Hij bracht handgeschreven lijsten van
zijn aanbod met bijbehorende prijzen bij landbouwers in Bodegraven en wijde
omgeving en haalde die lijsten enige tijd later weer op, liefst voorzien van
een bestelling. Dit systeem werkte goed en weldra was de opbrengst van de
zaadhandel voldoende om de prijscouranten niet meer met de hand te hoeven schrijven,
maar te laten drukken.’
Wat
dat 'laten drukken' betreft: door Turkenburg's Zaadhandel dus.
Er
werd naar hartenlust gezaaid in Bodegraven. Er was een vruchtbaar aardmengsel
aangebracht, het ongedierte werd bestreden.
-----
Hoedje van papier verschijnt onregelmatig
en wordt geschreven naar aanleiding van vondsten in de voorraad waardevol oud
papier van antiquariaat Berger & de Vries in Groningen.
Aflevering
9 : november 2010.
Hoedje
van papier verschijnt (nog) niet op papier.