De
toekomst zit verstopt achter een stukje papier. Een velletje huisvlijt, zo uit
de printer gerold. ‘Coco de kat is zoek’. ‘Zaterdagavond bingo in de
Driesprong’. ‘Geen hondenpoep op onze stoep’. Zo’n velletje papier is het.
Het
papier zit in een plastic hoesje, het hoesje is aan de boom genageld, de boom
staat langs Paradyske, Paradyske is een weggetje, het weggetje loopt langs
weilanden en huizen, de weilanden liggen (de huizen staan) tussen Buitenpost en
Kollum.
Het
papier bobbelt, de kleur is wat verschoten. Toch kun je goed lezen wat erop
staat. Er staat niet ‘Coco’, ‘bingo’ of ‘poep’. Er staat iets anders: ‘Ranch
Frŷslan? Nee!’
Honderd
bomen staan langs Paradyske, misschien wel driehonderd. Toch is er maar één
boom met één zo’n velletje waarop iemand zegt Ranch Frŷslan niet te willen.
Klein
verzet, dat is het.
Dan
zou je kunnen denken dat de toekomst ook klein is, maar dan vergis je je toch
danig. Achter dat ene kleine velletje gaat al een hele stapel vellen schuil.
Een officiële stapel is het, hij ligt op officiële bureaus, de officiële
bureaus staan in gemeentehuizen, de gemeentehuizen staan in Kollum en
Buitenpost, de gemeenten eromheen heten Kollumerland en Achtkarspelen. Ook ligt
er papier op het bureau van een vastgoedontwikkelaar die Wind heet.
Ranch Frŷslan? Ja, Ranch Frŷslan.
Voluit: Pilot Landelijke Wooncluster Ranch Frŷslan. Want er is nog geen
ranch. Er is alleen nog maar een plan. Of nee, meer een idee eigenlijk.
Planidee, noemen de gemeentebesturen en de vastgoedontwikkelaar het – een slag
om een slag om de arm.
Maar
toch: een ‘hoogwaardig en uniek woonconcept’ met vijftig grote kavels waar men
‘paarden aan huis kan houden’ en gebruik maakt van ‘gezamenlijke
voorzieningen’. Er is onderzoek gedaan (‘met behulp van psychografische
segmentatietechniek’), er is behoefte vastgesteld. Of beter gezegd: ‘potentiële
behoefte’. Je kunt het allemaal nalezen, de stapels zijn natuurlijk ook
beschikbaar via het internet.
In
de Pilot Landelijke Wooncluster staat een schemaatje, daarin heeft de
behoeftegroep een blauwe kleur. Blauwe doelgroep lezen we dus. Je komt ’m wel
vaker tegen de laatste tijd. Maar hij had ook paars kunnen zijn of knalgeel.
Waar het om gaat is dit: welgestelden, vooral van buiten de provincie, ze
hebben (iets met) paarden. Wat betreft de blauwe (paarse, gele) kavels: 34 ranch
estates en 16 ranch woningen, alles bij elkaar 50 hectare – pak ’m
beet 35 voetbalvelden dus. Elders valt een bedrag: 26,41 miljoen (twee cijfers
achter de komma) en komen structurele arbeidsplaatsen uit een hoge hoed: 22
precies (geraamd).
De
provincie vindt het een kansrijk plan(idee), daarom heet het nu pilot. Het is
tegen de krimp, dat is de bedoeling. De gemeenteraden vinden – ja, nee, mits,
nee, ja – dat er toch maar nader onderzoek gedaan moet worden. Naar of het ook
écht kan, want wie weet (en krimp tenslotte).
Twintig
woningen staan er langs de weg en in de weilanden. Alles bij elkaar: It
Paradyske. Het maakt deel uit van Nationaal Landschap de Noardlike Fryske
Wâlden. Dat moet je zo zien: ‘Lange smalle percelen, ooit veroverd op het veenmoeras,
worden begrensd door dijkwallen en elzensingels. Daartussen liggen verspreid in
dit dekzandlandschap plassen water, dobben, die vaak worden gebruikt als
drinkplaats voor het vee, en pingoruïnes, overblijfselen uit de ijstijd.’
Niet
iedereen is even gelukkig met de plannen (ideeën, planideeën). Er is een
bewonerscomité, een petitie, een website, een Wob-verzoek, er staan stukken in
de krant.
Je
begrijpt het wel. Denk je in alle rust te wonen, zit je ineens midden in een
uniek woonconcept.
In
november vorig jaar was er een informatiebijeenkomst. Daar was de wethouder,
daar was een ambtenaar, daar waren de omwonenden.
En
die lichtmasten bij de paardenbakken? ‘Lichtvervuiling is een terecht punt van
aandacht.’ Wie garandeert de bloemenweiden die de toekomstige grondeigenaren
moeten onderhouden in het kader van de eigen verantwoordelijkheid? ‘De blauwe
doelgroep is inderdaad niet gecharmeerd van te veel dwingende voorschriften
maar wel van hoge kwaliteit.’ En de toenemende verkeersdruk op de smalle weggetjes?
‘In de uitwerking van het plan zal uiteraard zo goed mogelijk rekening gehouden
moeten worden met deze aspecten en de aanpassingen die nodig zullen zijn in de
infrastructuur.’ Hoe wordt besloten wie geschikt zijn om in dit plan te mogen
wonen? ‘Het product en de marketing zullen volledig gericht worden op de
doelgroep.’ Hoe gaan toekomstige bewoners integreren in Buitenpost en Kollum?
‘Er worden geen integratieproblemen verwacht.’ Is de projectgroep op de hoogte
van de paardenhouderij? ‘Natuurlijk geven we meteen toe dat andere mensen in de
zaal meer verstand hebben van de paardenhouderij.’
Knarsend,
piepend, meanderend is de democratie. Er komt straks ook een klankbordgroep.
En
nu? Nu is het begin maart, een verrassend zonnige ochtend. Stil is het langs
Paradyske. Aangenaam stil. Goedemorgen, zegt mevrouw met hond. Goeie,
zegt jongen op de fiets. Een knikje met het hoofd doet meneer in blauwe
Peugeot.
Niemand
maakt zich druk. De toekomst lijkt ver weg. Toch is ze er al een beetje en je
kunt er ook al bang voor zijn. Kijk maar, het staat op een papiertje aan een
boom.
-----
Toekomst
met paard aan huis
verscheen op papier in het tijdschrift Noorderbreedte [2/2011].
Het was de tweede
aflevering in de rubriek Marsman Ziet Toekomst.
De
fotografie werd verzorgd door Marieke Kijk in de Vegte.