Soms
lijkt de toekomst op gisteren. Het ligt er maar aan hoe je kijkt.
Of beter
gezegd - waar je staat.
Het
begint zoals het eindigt: met een onderzoek en een rapport.
Wat het begin
betreft: De koning te rijk op Ganzedijk!?, januari 2008. Geschreven door
een architectenbureau op verzoek van de Autoriteiten van Hogerhand. Hoe het
verder moest met het dorp dat ook wel een gehucht heet, daar ging het over.
Voor het gemak samengevat: leegstand, verslonzing, veel gedoe. Een verhaal van
jaren, en verder: krimp. Wat gaan we doen? Weet je wat: we gooien plat.
Wat
het eind betreft: Lessen uit Ganzedijk, juni 2011, geschreven door een
bureau dat doet in ‘innovatieve oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken
op het gebied van wonen’.
Samengevat: tsjonge jonge dat was me wat, eens maar
nooit weer.
Neem
nou de mevrouw van hier die riep dat het ‘fijn wonen’ was. Prachtig,
dichtgespijkerde ramen op de achtergrond. Niet dat ze ongelijk hadden hoor. Het
ligt er maar aan waar je staat.
En
trouwens, niet het hele dorp. Drie straten, 57 woningen, daar ging het over.
Over ‘de nieuwbouw’; de woningwetwoningen - mooi woord, je ziet er de tijd
direct aan af: jaren vijftig, vorige eeuw. Maar ja, drie straten, dat past niet
lekker in de koppen van de krant. Daar loopt geen mens warm voor. 'Heel dorp’,
dán heb je het ergens over.
Bombarie
dus. Vuisten op tafel, affiches voor de ramen, actiecomité. Niet dat je het
niet kunt begrijpen. Het gaat over wonen en familie en buren, hele levens lang.
Daarna
was het weer zo dat de soep niet zo heet gegeten werd. Het plannetje was maar
een Plannetje hoor en nog geen Besluit. De visie werd nog niet bestuurlijk
gedragen, heet het in de brieven waarmee de brand geblust moest worden.
Nu
moesten ze daar in Ganzedijk maar eens opschrijven hoe het verder moest, zeiden
de Autoriteiten van Hogerhand. Aldus geschiedde en werd een sloopplan een
leefbaarheidsproject. Daar is over gesproken, daar is aan gewerkt en nu is het
klaar. Of zoiets. Bijna. Veertien woningen gesloopt, hier en daar wat
samengevoegd, links en rechts wat opgeknapt.
Twee
komma twee miljoen euro heeft het gekost. Gemeenschapsgeld, zeggen de
kniesoren. Maar kniesoren hebben altijd wat. En ze letten niet goed op. Het is
toch een koopje? Het Plan Dat Niet Doorging was toch twee keer zo duur?
Een
speeltuintje is er ook aangelegd. Het is op de hoek van de H.R.Remmersweg en de
hoofdweg die net als Ganzedijk ook Ganzedijk heet en daar zijn we nu. We
kijken. Er is van alles om je heen te zien. Een ladder en een verfkwast,
wasgoed aan de lijn, een tuin met een Grieks beeld op een sokkel.
Het
is een mooie dag in het Ganzedijk dat nu weer voor de toekomst is. Al zie je
dat er aan de buitenkant niet helemaal aan af. Klopt, zegt de meneer die er met
de grasmaaier in de weer is. Het zit erg aan de binnenkant. Keuken, badkamer en
verder veel saamhorigheid.
Een
mooi speeltuintje is het geworden. Twee schommels met plankje en eentje met een
mand. Een wip en twee wipkippen die geen kip zijn maar een pony en een
schildpad. Er zijn ook drie picknickbanken en twee vuilnisbakken. Het is een
fijne speeltuin.
Er
is alleen geen kind te bekennen. Maar dat komt misschien omdat het vakantie is
of omdat er een vreemde meneer aan een bankje zit te schrijven en zelfs een
mevrouw met een fototoestel rondloopt. Je weet maar nooit.
Er
zijn trouwens ook niet zoveel kinderen in Ganzedijk. Maar dat geeft niet. De
speeltuin is voor iedereen dus ook voor de kinderen van de toekomst.
Ganzedijk
kan weer jaren vooruit. Je leest het en je hoort het. Een jaar of vijftien wel
liet een Ganzedijker optekenen, onlangs in een krant die ook even een kijkje
kwam nemen. Om er aan toe te voegen: "En dan gooien ze het hier alsnog
plat”. Serieus? Geintje? Maar het zou kunnen natuurlijk. Je weet het maar nooit
met de toekomst. Die kan zo maar op gisteren lijken.
Verder
nog dit. Dat je het speeltuintje ook kunt zien op de kaarten van Google. Maar
er is iets geks mee aan de hand. Let maar eens op. Ga maar naar Ganzedijk via
Finsterwolde en Modderland. Rij maar even digitaal achter dat witte
bestelautootje aan.
Voorbij
het blauwe bord dat Ganzedijk zegt, voorbij de molen en dan bij die rode auto
met open motorkap, dat veldje aan de linkerkant, daar is het.
Kijk
je vanaf de hoofdweg dan staat er een groen-wit gestreepte partytent. Niks
speeltuintje. Ga dan eens de Remmersweg in en kijk nog eens naar hetzelfde
veldje. En wat zie zie?
Speeltuin,
geen speeltuin. Toekomst, geen toekomst.
Het
wonder van Ganzedijk, dat is het.
-----
Toekomst met speeltuin verscheen op papier in het tijdschrift
Noorderbreedte [4/2011].
Het was de vierde
aflevering in de rubriek Marsman Ziet Toekomst.
De fotografie werd
verzorgd door Marieke Kijk in de Vegte.