Nu dit weer [4] : Onder omstandigheden


Je kunt er gewoon op wachten.
Op het echtpaar dat op de elektrische fiets een knooppuntroute doet en zich omstandig over de kaart buigt om vooral niet te verdwalen in het getallenwoud. Op het clubje grijze racefietsmannen in het tenue waarin Gerrie Knetemann nog eens een touretappe gewonnen heeft. Op de kalm om zich heen kijkende Opel Astra-rijder (gut, wat is het hier toch mooi) en op de haastig grommende pick-up van de bouwer uit de buurt.
En ja hoor, daar is ook de lokale brommerjongen al. Hoog op de wielen, modder op de spatborden. Wel vier keer scheurt-ie voorbij, van links naar rechts, van rechts naar links en telkens even spiedend - wat zit die vent aan de picknickbank toch allemaal op te schrijven?

Die vent? Die schrijft vandaag allemaal op wat er hier zoal gebeurt op het kruispunt bij de IJzeren Klap in Lageland.

Wat betreft vandaag: een wolkendek dat langzaam voortdrijft op een zacht briesje, tegen de twintig graden, fijn nazomerweer.
Wat betreft Lageland: pakweg twee meter onder NAP, pakweg tweehonderd inwoners.
Al kan dat laatste maar zo veranderen. Een pontificaal bord langs het Slochterdiep heeft het immers over Meerstad, de IJsbaanlocatie. IJsbaan? O ja, kijk daar. Het weilandje met de lantaarnpalen, tegenover het café dat net als de brug De IJzeren Klap heet.
Op het bord staat een foto van een weiland met een slootje tot de einder. Het liegt de toekomst. Want zouden ze al die huizen hier bouwen dan bleef er geen weiland meer over. Laat staan een slootje.
Maar voorlopig zijn het er nog maar een stuk of vijf aan een doodlopend geasfalteerd straatje dat Langebaan heet. Langebaan. Wie zou dat nou weer verzonnen hebben?
Verder wat betreft het kruispunt: de weg van Harkstede naar Luddeweer en de weg van Groningen naar Slochteren langs het Slochterdiep. De Klap ten slotte: een fraai witgeschilderd gietijzeren gevalletje.

Die klap is een doe-het-zelf brug trouwens. Kun je dus ook op wachten: het motorvletje dat afmeert, de schipper die de zaak eens peinzend overziet. Aha, daar: een controlepaneel aan een paaltje.
Eerste schakelaar: de rode lichten gaan knipperen, tweede schakelaar: met de hand een voor een de slagbomen sluiten, volgende schakelaar: de Klap die zich traag verheft. Fluitje van een cent, de gebruiksaanwijzing staat erbij. ‘Bedien de brug volgens de tekst bij het oplichtende lampje. In de JUISTE VOLGORDE AFWERKEN.’
Hup, daar gaat de schipper al. Nu meert hij af aan de andere kant van de brug,  herhaalt alles in omgekeerde volgorde en vaart weer verder.
We zwaaien nog even.
Zo. Dat was me wat. Twee fietsers en één auto hebben er wel vijf minuten bij stilgestaan.

En verder?
Verder is het al verleden tijd: aardbeving bij Lageland, 2.1 op de Schaal van Richter, diepte 3 kilometer. Vrijdag 16 augustus was het, even na half twee ’s middags. Een drieregelig berichtje in een enkel krantje. Meer niet.

Twee punt één. Waar hebben we het dan over? Je kunt het zittend aan het bankje opzoeken. Met de telefoon kan tenslotte alles tegenwoordig, ook in Lageland.
‘Beschrijving: zeer licht. Uitwerking: meetbaar; wordt slechts door weinig mensen waargenomen onder gunstige omstandigheden; hoogstens enkele (zeer) lichte objecten kunnen bewegen; vrijwel nooit enige vorm van schade. Energie: bom uit de late Tweede Wereldoorlog.’
En dat je het anders kunt bekijken vind je ook. Dat één op De Schaal een massa van duizend kilo is die van honderd meter naar beneden valt. Dat iedere volgende stap een factor dertig is, begrijp ik dat goed? Twee op de schaal betekent dus dertig keer duizend. (En drie dus dertig maal dertig keer duizend.)
Duizend kilo? Doe maar een Skoda Fabia.
Honderd meter? De Martinitoren, op een haar na.

Die Martinitoren kun je vanuit Lageland trouwens goed zien. Net als de nieuwe Tasmantoren. Een norse, onverbiddelijke soldaat aan de stadsrand, 75 meter hoog, 23 gitzwarte verdiepingen. Met zwembad en fitnessruimte: luxe XXL, zegt de makelaar.
Van hier tot daar: een kilometer of zes, zeven. Hemelsbreed. Met een beetje verrekijker kunnen ze me van daar hier zien zitten.

De picknickbank staat onder een boom op een grasveldje tegenover de brug. Het is er prima zitten. De wereld trekt vanzelf voorbij.
De forens komt thuis, de kinderen worden van school gehaald, de boodschappen worden uitgeladen. En hoor, daar komt de brommer ook weer aan.

De volgende. Je kunt er gewoon op wachten. Wanneer, hoe lang, hoe diep, hoeveel Skoda op de schaal van Richter? Het gebeurt vanzelf. Alleen wanneer - dát weet je niet.
Kopjes die rinkelen op tafel. Hoogstens. De scheur die gisteren nog niet in de keukenmuur zat. Vrijwel nooit. Het bovenraam dat plots klemt. Onder omstandigheden.

Zo’n beving als in Lageland schijnt jaarlijks wereldwijd trouwens zo’n duizend keer per dag voor te komen, lees je. Dat kun je als een geruststelling opvatten. Twee punt een: dagelijkse kost. Maar je kunt er, zittend op een bankje bij een kruispunt, ook heel anders over denken. En vanachter die verrekijker in de Tasmantoren ook.

-----
  
Nawoord.
In de twee maanden die verstreken tussen het schrijven van dit artikel en de publicatie ervan in het tijdschrift Noorderbreedte (4/2013) registreerde het KNMI 22 nieuwe aardbevingen. Daarvan vonden 21 plaats in (Noord) Groningen; de enige andere vond plaats bij Paterswolde, op de grens tussen Groningen en Drenthe.
De zwaarste beving (2.8) vond plaats op 4 september in Zeerijp. In Lageland vond op 1 oktober opnieuw een beving plaats. Kracht: 1,2.
Voor alle duidelijkheid: elders in of in de omgeving van Nederland werden in die periode geen bevingen waargenomen.

Nawoord (2).
In de maand die verstreek na de publicatie van het eerste nawoord registreerde het KNMI in (of in de omgeving van) Nederland 11 aardbevingen. Zes daarvan vonden plaats in Noord Groningen. Van vier lag het epicentrum in Castricum, dan wel in de Noordzee nabij Castricum. De tiende (chronologisch gezien de achtste in de reeks) vond plaats bij het Drentse Annen.
De bevingen in Groningen varieerden in kracht van 1.1 (Siddeburen, 23 oktober) tot 1.6 (Stedum, 15 november). De beving bij Annen (9 november, 01.19 uur) had een kracht van 2.4. De zwaarste beving was die bij Castricum op 22 oktober om 21.01 uur, met een kracht van 2.5.
Alle bevingen werden geregistreerd op een diepte van circa 3000 meter.
Alle bevingen zijn gerelateerd aan gaswinning.

Nawoord (3).
In 2013 kende Groningen een recordaantal bevingen: 127. Het voorgaande jaar waren het er ’slechts’ 80.
Het aantal werd ruim voor de jaarwisseling bekend gemaakt. Zouden de bevingen bij Schildwolde en Huizinge (respectievelijk 22 en 23  december, respectievelijk 1 en 1.2 op de Schaal van Richter) nog zijn meegeteld?

In 2013 werd circa 54 miljard kubieke meter gas vanonder de Groninger bodem opgepompt. Hier en daar werd gesproken van een record daar er in de voorgaande jaren ‘slechts’ 47,8 en 46,8 miljard kuub naar boven werd gehaald; de cijfers van respectievelijk 2012 en 2011.
Naar aanleiding van de berichtgeving wenste de NAM het woord ‘record’ te relativeren. Veertig jaar geleden was het zo nu en dan wel eens 80 miljard kuub, maakte een woordvoerder bekend.

In de eerste week van 2014 vonden bevingen plaats bij Woudbloem en Garmerwolde met een kracht van respectievelijk 1.2 en 1.4.

De aanpak van oorzaken en gevolgen van de bevingen laat op zich wachten. Wel wordt er hier en daar taalkundig ingegrepen: in plaats van het woord aardbevingen duikt in nieuwsberichten het woord aardschokken op.

De website van het KNMI biedt een overzicht van de meest recente bevingen. 

Web-ontwikkelaar Kor Dwarshuis (‘afgestudeerd in gas-, kolen- en kernenergie’) maakte een website waarop een animatie is te zien van dertig jaar aardbevingen in Groningen.

Ook de NAM zelf toont inmiddels op geokaarten de aardbevingen. Zo ook de reeds vastgestelde én te verwachten bodemdaling in Noord Nederland - een infrastructureel probleem dat door de aandacht voor de bevingen op de achtergrond is geraakt.    

Nawoord (4)
Op 17 januari [2014] maakt minister Kamp van Economische Zaken op een persconferentie in het gemeentehuis van Loppersum bekend dat de gasproductie in het gebied rond die plaats “vanaf nu” met tachtig procent wordt verminderd. Loppersum geldt als het meest risicovolle gebied als het gaat om de kans op (zware) aardbevingen.

Over de productie op andere locaties doet hij geen mededelingen. Wel laat hij weten dat het plafond voor de gasproductie voor 2014 en 2015 wordt vastgesteld op 42,5 miljard kubieke meter, en voor 2016 op 40 miljard. Voor de jaren na 2016 zal later een winningsplan worden opgesteld.
De genoemde plafonds zijn (als gemiddelde, voor een langere periode) al eerder afgesproken

Kamp maakt tevens bekend dat er 1,2 miljard euro beschikbaar komt voor schadeherstel, schadecompensatie, versterking van woningen, gebouwen en infrastructuur, en voor bevordering van de economische ontwikkeling en leefbaarheid van Noord Groningen. Hij laat vallen dat er ook gewerkt gaat worden aan sneller internet in het gebied.
Hoewel een zijdelingse opmerking, is het korte tijd een ‘trending topic’ op Twitter.

Op het moment dat Kamp het woord nam begonnen buiten sirenes, toeters en claxons te loeien. Demonstranten breken door de afzetting en rammelen op de ruiten. Er zijn spandoeken en leuzen. Er word met eieren gegooid. Politieagenten trekken de wapenstok.
Wie buiten stond hoorde weinig van wat er binnen werd gezegd. Wie buiten stond liet duidelijk blijken zich een buitenstaander te voelen.
Een nieuwsbericht wist te melden: “De toegangswegen naar Loppersum zijn geblokkeerd met tractors.”

De aardbevingen zullen niet stoppen. De kans op zware aardbevingen blijft reëel en groot. Gesproken wordt van bevingen met een kracht van 4.1. Zwaarder kán. Volgens de NAM is “in combinatie met het overeengekomen pakket aan maatregelen” sprake van een “aanvaardbaar veiligheidsrisico”.
In de regio circuleert onder veiligheidsdiensten inmiddels een ‘hulpscenario’.
Voor-het-geval-dat.

Er zijn in Noord Groningen meerdere actiegroepen actief. Ze laten voor tijdens en na de persconferentie weten ‘het maatregelenpakket’ ‘teleurstellend’ te vinden. Schadeherstel, schadecompensatie – het hoort vanzelfsprekend te zijn en geen ‘cadeautje’. De meningen verschillen over de vraag in hoeverre de meningen daarover verschillen.
Los daarvan, iedereen heeft een mening. Buitenstaander achter dranghek, met smartphone luisterend naar de persconferentie die op nog geen vijfentwintig meter voor hem plaatsvindt: “Te gek voor woorden. Nu mag de opstand uitbreken.”
Over een ding is iedereen het (niet) eens: de maatregelen, de compensatie - "een sigaar uit eigen doos".

De dag voorafgaand aan de komst van de minister  naar Loppersum vindt bij Nieuwolda een beving plaats met een kracht van 1,2 op de Schaal van Richter.
De afstand Loppersum - Nieuwolda: hemelsbreed een kilometer of 18. Als je de sluiproutes niet kent moet je met de auto een stukje om via Appingedam, zeg 25 kilometer. Het Schildmeer en het Eemskanaal zitten er tussen.
Vanuit het perspectief van een gasveld op drie kilometer diepte is dat hoe dan ook een afstand van niks.

-----

Onder omstandigheden verscheen op papier in het tijdschrift Noorderbreedte [4/2013]
Het was de vierde aflevering in de rubriek Nu dit weer.
De fotografie werd verzorgd door Marieke Kijk in de Vegte.

Onder omstandigheden werd geschreven in augustus 2013 en twee maanden later gepubliceerd.

De nawoorden zijn van later datum.