Dat de buitengrenzen parallel lopen aan de
voormalige N46 en A7. Dat die N46, van Groningen naar de Eemshaven, ten westen
van Middelstum is omgelegd daar immers ook Middelstum helaas moest wijken voor
Nationaal Park Groningen. Dat de A7 sindsdien ten noorden ligt van Blauwestad.
(Dat u zich de slogan Blauwestad Blijft! ongetwijfeld herinnert.)
Dat Delfzijl als havenstadmonument nu een
toeristische attractie is: aan de ene kant het Park, aan de andere de
Dollard. Dat de industrie van het voormalige chemiepark met hulp van Chinese
investeerders is verplaatst naar de Eemshaven.
Dat het jaren heeft geduurd voor het Nationaal Park
niet langer ‘Nationaal Moeras’ werd genoemd. Dat moeras trouwens berust op een
hardnekkig, bovenal Randstedelijk misverstand. Dat het Nationaal Park méér is
dan alleen het moerasgebied op de plek die ooit Siddeburen
heette.
Dat er desalniettemin na veertig jaar nog altijd
mensen tijdelijk zijn gehuisvest in de zogeheten ‘Kampdorpen’. Dat die dorpen,
anders dan wel wordt gedacht, zijn vernoemd naar voormalig minister van
Economische Zaken Henk Kamp.
Dat het verbod op langdurig verblijf in het Park
buiten het toeristenseizoen inmiddels wat soepeler wordt gehanteerd ter
stimulering van de rouwverwerking onder oud-inwoners (en hun kinderen!) van
Opgeheven Plaatsen als Wagenborgen, Loppersum en Ten Boer.
Dat menigeen zich nog de Grimmigers herinnert, de
Grimmige Groningers die zich verscholen in vergeten kelders van gesloopte
huizen. Dat die Grimmigers boobytraps plaatsen. Dat zes slopers de dood vonden.
Ja, dat was me wat.
Dat het Nationaal Park is geopend door koning
Willem Alexander. Dat zijn opmerking “hier over enkele jaren graag te komen
jagen” kwaad bloed zette. Dat hij zich verontschuldigde, opmerkende juist blij
te zijn met het uitzetten van de eland, de wolf en de bever in het Park.
Dat hij het er met dat woord ‘uitzetten’ niet beter
op maakte.
Dat de Nieuwe Energie Exploitatie Maatschappij
(NEEM; voorheen NAM) al jaren weigert bij te dragen aan een Monument voor de
Verdwenen Dorpen. Dat de NEEM van mening is dat de aandeelhouders met de
overname van de hypotheken en de bijdrage in de herhuisvesting al ruim
voldoende hebben bijgedragen.
Dat het boek De Kaart inmiddels al weer toe is aan
zijn dertigste druk. Dat Frank Westerman daarin schrijft over de protesten van
de Noord-Groninger bevolking tegen de gevolgen van de gaswinning. Dat het een
bitter boek is. Dat het laat zien hoe de Groningers streden voor het behoud van
hun leefgebied. Dat ze 'hun problemen op de kaart zetten’. Dat die
problemen werden weggenomen door niet de oorzaken maar de kaart te
veranderen.
Dat je achteraf kunt vaststellen dat de grondslagen
voor Nationaal Park Groningen in 2013 werden gelegd: het jaar waarin er een
recordhoeveelheid gas uit de bodem werd gehaald en er gemiddeld iedere drie
dagen een aardbeving plaatsvond. Dat er nog altijd mensen zijn die denken dat
niet de bevingen maar de sluiting van aluminiumfabriek Aldel het beslissende
zetje was.
Dat het craquelé op menig woonkamermuur in die
dagen fijnmaziger was dan het wegennet van de provincie Groningen ooit geweest
is.
Dat je dit kunt bedenken terwijl je in Oterdum
staat.
Dat Oterdum, 200 inwoners, niet meer bestaat. Al
ruim veertig jaar geleden: uitgeruimd, platgewalst, weggewerkt. Omdat de
industriehaven van Delfzijl moest worden uitgebreid en er een dijk op
Deltahoogte diende gebracht.
Dat de nieuwe dijk over de oude begraafplaats werd
aangebracht. Dat er ter herinnering vijftig zerken werden teruggelegd:
monument.
Dat er ook een kunstwerk werd geplaatst: een hand
op een sokkel. Dat in de palm van de hand een kerkje rust. Dat op het
uitlegbordje staat dat de hand het kerkje beschermt tegen elementen en
oprukkende industrie. (Dat dat onzin is omdat die kerk van Oterdum er immers
niet meer is. Dat trouwens die industrie ook niet meer oprukt. Dat je vanaf
hier de Aldel goed kunt zien.)
Dat het uitlegbordje zegt dat het kunstwerk een
replica is. Dat het origineel werd gestolen door bronsdieven.
Dat je dan denkt: Grimmigers!
Dat je in de archieven de plattegrond van Oterdum
nog kunt bekijken.
-----
Kaart verscheen op papier in het tijdschrift
Noorderbreedte [1/2014]
Het was de vijfde
aflevering in de rubriek Nu dit weer.
De fotografie werd verzorgd door Marieke Kijk in de Vegte.
De fotografie werd verzorgd door Marieke Kijk in de Vegte.