Voor
ons, de buitenstaanders, begint het verhaal met een rood-wit plastic lint. Wij
wandelen naar ons werk, we doen een boodschap of een ommetje. Of misschien
willen we nog voor het einde van de ochtend wel even langs de dames van
plezier. En dan zien we ze bezig, de agenten met hun rood-witte lint.
In
de Torenstraat knopen ze het vast aan een regenpijp, dan met een slinger om de
paal van het verkeersbord op de hoek van de Schoolholm naar het Gedempte
Zuiderdiep waar ook weer een verkeersbord staat en een plakzuil en vandaar kan
het andere uiteinde mooi vast aan een hekje. Zo bakenen ze een perkje af.
Wij,
de buitenstaanders, mogen daar niet in. De agenten zeggen het er maar
even bij. En ja, dat er iets aan de hand is inderdaad, jazeker., jazeker. Maar
verder niks.
We horen en lezen het nog wel, zeggen ze. Of we zien het op tv misschien.
Vrijdag
16 september is het. Een mooie, zonnige dag waarop het zachtjes waait zodat het
rood-witte lint op en neer deint als een bootje aan de oever van het
Zuidlaardermeer. Maar daar zijn we niet. We zijn in Groningen.
Voor
de agenten begon het natuurlijk anders. In dit geval: met een telefoontje. Dat
er een man ligt in een portiek. Een man die niet beweegt. Een man die misschien
wel dood is. Die inderdaad dood blijkt. Vermoord.
En
dan is er ook een naam. Nico Leeuwe.
Volgens
velen een vriendelijke sociale man, voor velen een bekend gezicht. Die
boodschappen deed voor de prostituees in de Nieuwstad. Wiens werkdag meestal
vlak na de middag begon. Die vaak at bij een van de prostituees in de rosse
buurt. Die niet een vaste plek had om zijn maaltijd te nuttigen. Verzorger en
fokker van katten, bezoeker van de thuiswedstrijden van FC Groningen en zo nu
dan en dan van een sauna. Drager van kleding met daarop beeltenissen van poezen.
Die graag pochte over veel geld te beschikken. Die het uitleende en rente
vroeg. Die 65 jaar was.
Maar
dat alles leren wij, de buitenstaanders,
pas later. Door de website van de politie bijvoorbeeld.
En
wat hij die het niet weet ook kan opzoeken: dat de Nieuwstad het verlengde is
van de Torenstraat, daar waar de portiek is waar Nico Leeuwe gevonden werd.
Nee,
er is geen afdruk van een schoen met een uniek profiel, twee paar zijn er hier
verkocht, afgerekend met een pinpas, eigenaars dus te achterhalen,
ondervraging, opgelost.
Nee,
er is geen haar waarvan het DNA-spoor leidt naar een handelaar in damesvlees
die van niks weet en het kettinkje is-ie kwijtgeraakt en dat klopt want gejat
door de schoonmaker van zijn damesvleeswinkeltjes die de pest aan hem heeft
gekregen en schulden bij Nico en zo, twee vliegen met de klap van één mes,
dossier gesloten.
Nee
dus. Niks dat vlotjes in drie kwartier - onderbroken door reclameblokken - kan
worden afgerond.
Daarom
verzinnen de agenten een list. Wij, de buitenstaanders, mogen helpen. We mogen
scenario’s insturen waarin we schrijven wat wij denken dat er is gebeurd. Ook
die staan op de website, lees maar. Al bijna honderd zijn het er inmiddels.
Ik zoek het in de hoek
van de leningen. Een vrouwenhandelaar die wraak heeft genomen. Dat een of
meerdere pooiers angst wilden zaaien door hem te vermoorden. Dat hij met
prostituees, waar hij klusjes voor deed, seks had. En dat zo’n pooiertje alleen
of met vrienden er serieus werk van heeft gemaakt. Misschien wist hij dingen
waarmee hij chanteerde. Of er is iets gebeurd waar verder niemand iets van weet
zoals vrouwen lastig vallen. Die andere 2 komen er snel aan.. met tape.. eerst
zijn mond snoeren.. snel vastbinden. Met bijvoorbeeld een knuppel, of zoiets.
Dat Nico homoseksueel is. Omdat hij diensten voor prostituees verleende waar
pooiers jaloers op waren. Daar hebben jullie natuurlijk al aan gedacht. Volgens
mij kwam hij in die tijd ook nog wel eens bij een gokgelegenheid. Dat lijkt te
duiden op een verandering in het plan. Misschien viel hij wel op minderjarige?
We hebben te maken met iemand die het leuk vond te zien dat Nico pijn had. De
stoorfactor Nico is het stilzwijgen opgelegd! Deed een bondage spelletje al dan
niet door opzet. Dan is het vrij aannemelijk dat het om een paspoort zou kunnen
gaan. Een grappig bedoelde belediging zou al voldoende kunnen zijn. Waar ik
benieuwd naar ben, zijn al zijn katten er nog. Maar het feit dat het
slachtoffer in de buurt is gevonden en niet is ‘verdwenen’ wil ook iets zeggen.
Of het is net andersom gegaan.
Zomaar
wat willekeurig gekozen regeltjes. Je zet ze achter elkaar en ze maken vanzelf
weer een nieuw verhaal.
Nee,
niemand oppert een hopeloze, romantische, brandende liefde. Niemand heeft
het over de samenloop van omstandigheden die toeval heet of over het deinen van
een bootje op het Zuidlaardermeer.
Moord
en doodslag, het brengt altijd weer de slechtste gedachten in de mens naar
boven.
Op
de dag van zijn begrafenis werd de kist met Nico Leeuwe langs de ramen in de
Nieuwstad gereden. Er werden bloemen geworpen. Wij, de buitenstaanders, zagen
het op de foto in de krant.
In
de scenario’s wordt ook daar trouwens met geen woord over gerept.
----
Scenario’s
verscheen op papier in aflevering 374 [december 2011] van het tijdschrift Kijk
op het Noorden