Van Hogerhand

Ja hoor, het is weer eens zover. De Autoriteiten van Hogerhand, ze hebben zich iets in het hoofd gehaald. Het is het oude liedje: er dient veranderd, verspijkerd, aangepast. Nee, “kwaliteitsslag” heet het deze keer. Die moet gemaakt worden. En je weet, dan is er altijd iemand het haasje. Het haasje heet deze keer ’t Zielhoes.

’t Zielhoes?
Een: bij Usquert de Zijlsterweg op, de Noordpolder in. Dan links, dan rechts en dan helemaal naar de horizon. Daar dus. Via Warffum wil het ook, maar dat is een detail.
Twee: een nostalgisch bruin café gevestigd in de voormalige sluiswachterswoning van Noordpolderzijl, de voet van de zeedijk. Koffie, bier en borrel. Op de menukaart de uitsmijter, het broodje garnaal, de stamppotmaaltijd. Aan de andere kant van de dijk ligt de kleinste getijdenhaven van Nederland, ook erg aardig. De dijk zelf biedt natuurlijk veel uitzicht, gratis en voor niets.
Drie: de voordeur kraakt licht, je ruikt soep, je ziet kleedjes op tafel. Is het koud dan brandt de potkachel.


De toekomst: multifunctioneel centrum, douches voor wadlopers, bedden voor touringcarchauffeurs plus iets museaals in bijpassende nieuwbouw, formaat vliegtuighangar. Een beetje trendy graag, dus kleedjes van tafel en iets anders op de kaart. En vlug een beetje. Vinden de Autoriteiten van Hogerhand.

Ach, je weet wel hoe het gaat. Het begint met een trommeltje geld. Maakt niet uit hoe het trommeltje heet, als het maar goed rammelt. Iemand zegt: als we nou eens … dan kunnen we mooi...  Leuk, zeggen de collega’s. Gaan we doen. Dan sluiten ze vlug de gordijnen, tegen de pottenkijkers. Want als het om rammelende trommeltjes gaat, weet je maar nooit. Van het een komt het ander en alles komt op papier dat dan weer iemand onder ogen komt en hup, daar zijn de poppetjes en wordt er gedanst. Of nog erger: barricades, banieren en boze brieven. Daar komt dan de krant op af en zelfs de televisie. Zo gaat dat.

Achter de voordeur van het Zielhoes hangt een betoog. Het is geschreven door Geurt Busser, schipper, waddenschilder,  enthousiasteling. Het begint met een gedicht. O onafzienbre oceaan! / Waarin we als droppelen vergaan / Wat ligt aan gene zijde? Enzovoort. Een beetje gedragen en onbeholpen, maar het is dan ook van 1843, van toen het zijlhuis nog van het waterschap was en geen café. In zijn betoog heeft Busser het over de plannen. Kan dit nou zomaar, schrijft hij. Maar dan heeft hij het ineens over integriteit. Dat je die maar een keer kwijt kunt raken, dat anders het hek van de dam is. Hé, wat is dat nou?
O kijk: beslissinkje hier, bezwaartje daar, brieven vol misplaatste formaliteiten, praten tegen dovemansoren. En een burgemeester en een wethouder die zichzelf - de gordijnen zijn nog dicht dus niemand ziet het - de baas maken van de stichting die de baas is van ‘t Zielhoes. Zo krijgen ze een beslissend vingertje tussen een krakende voordeur. Eruit jullie, wijst dat vingertje naar de uitbaters van het café. Dan kunnen er weer nieuwe in en die gaan vast doen wat de Autoriteiten in het hoofd hebben. Je kunt het op je klompen aanvoelen. (U moet weten, de poppetjes dansen al even. Er zijn al websites, ook de Vrienden van Noorderpolderzijl hebben er een. Alles staat er op.)

Mag dat nou allemaal? Ja, dat mag vast wel. Maar mag het ook écht? Ja, dat is precies de goede vraag.
Veel gesteggel dus, rechter erbij, mooie boel.
Een beetje Autoriteit zou zich doodschamen. Hogerhand of lagerhand, dat maakt niet uit.

Nu is het een mooie herfstdag, begin oktober. Ik sta op de dijk en dan ga ik koffie drinken. Wel dertig auto’s staan er op de parkeerplaats maar op het terras is het rustig. Iedereen wandelt op het Wad, zegt de juffrouw van de bediening. Daarom zit zij buiten, lekker in het zonnetje want nu kan het nog. Gelijk heeft ze.
Ze praat met een meneer die het ook heeft gelezen en zelfs gezien op televisie, en die zegt dat het toch altijd wat is. Ja, beaamt de juffrouw van de bediening. “Ze zitten achter het bureau en ze bedenken maar wat.” Ze zegt het een beetje boos en daar moet ze zelf om lachen. En kijk: ze heeft een kwaliteitslach gemaakt.

Ook dit nog, tot slot.
Op 22 september hebben de Autoriteiten voornoemd, plaatselijk tevens bekend als Gemeentebestuur van Eemsmond, besloten om de zaak nog maar eens onder de loep te nemen. Wanneer? Hoe? Dat zeggen ze niet. Maar in ieder geval niet tijdens de raadsvergadering van 7 oktober want die is afgeblazen, meldt de griffier op de eigen website. “Dit mede gelet op het geringe aantal (inhoudelijke) agendapunten.”

Waar zijn ze toch altijd mee bezig, die Autoriteiten van Hogerhand?

------

Van Hogerhand verscheen op papier in Kijk op het Noorden, november 2010